Мая зямля, мая Радзіма,
Мой з нараджэння родны кут.
Прымі прызнанне сення сына,
Які жыве дагэтуль тут.
Як дзеўчыня ты край прыгожы,-
Лясы, азеры, раўчакі.
Тут горад мой стаіць над Сожам,
Ды лес сцяной каля ракі.
Дняпро сівы і сенажаці-
Мінулых дзён зноў бачу сны.
Дзе змалку ўмеў ужо араці,
Дзе смак пазнаў я збажыны.
Азеры, сінія спрадвеку,
Бяроз бялюткіх стройны стан,-.
Усе,што трэба чалавеку,
Даеш спаўна Радзіма нам.
І гарады твае, і вескі,
Палі, палеткі і лугі-
Ты гонар наш заўседы ўзнеслы,
Край сэрцу вельмі дарагі.
Жыві!- Кажу табе матуля,
Бо ты,як маці для мяне.
Хай шмат гадоў табе зязюля
Адлічыць ранкам на сасне!
**
Мая Беларусь
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2017
Свидетельство о публикации №117120410283
Свидетельство о публикации №117120410283
Рецензии