Я блукаю,збіраючы зёлкі,
Для душы,чараўніцы благой.
Карамыслам павіслі вясёлкі,
Палымнеюць над рэчкай дугой.
Разіваецца дзіўным палонам
Збажына залатых каласоў.
Напаўняецца сэрданька звонам:
- Ты дачушка маіх галасоў.
І Дзвіна атуляе мне крылы,
Напаўняе пяшчотай мяне;
І чаруюць нябёс небасхілы,
Хараством непаўторнасць пяе.
Ты прабач, дарагая старонка,
Што ў вырай спяшалася я,
Дзе сумотай гарэла, як гронка-
На чужбіне не люба зямля.
Падлічыла зязюлька гадачкі
І панесла іх рэха з сабой.
Абыходжу твае вугалочкі,
Назаўжды застаюся з табой.
8.10.2017г.
Я - птушка
© Copyright: Екатерина Марченко 2, 2017
Свидетельство о публикации №117112910547
Свидетельство о публикации №117112910547
Рецензии
Прекрасно,моя дорогая. Извини,на белорусской мове с телефона не знаю как написать. С теплышком я.
Марина Владимировна Свиридова 29.11.2017 23:39 • Заявить о нарушении
Марина Владимировна Свиридова 29.11.2017 23:39 • Заявить о нарушении