***
Над Айчынай маёй сумотнай
Лістападаўская завея.
Яна пахне травой вільготнай,
Яна – нібы мая надзея,
Што таксама ляціць і ўецца,
Поўніць светам маю душу.
На завею гляджу. Здаецца,
Не пра снег, пра сябе пішу.
Недзе там над зямлёй высока
Белы снег, што нясе спакой.
Мне ніколькі не адзінока,
Бо Айчына мая са мной.
20. 11. 2017 г.
Над Айчынай маёй сумотнай...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2017
Свидетельство о публикации №117112003850
Свидетельство о публикации №117112003850
Рецензии