Шызы туман над вячэрняй ракой,
Цiхi шэпт крынiцы,
Недзе далёка - ветра выццё,
А побач - посвiстам сiнiцы.
Зоркi плятуць карункi у нябёсах,
Але зорак у тумане не бачна,
I толькi месяц бледны, размыты,
Жоукне плямай не смачнай.
Што ж, не зiма. Але у лiстападзе,
Гэтак жа, цямнее рана,
Ценi няясны i поуны лес
Хмурнага падману.
Шэрае неба кароткага дня,
Сонца няма, раннi вечар,
Восень сыходзiць з шумом дажджу, -
"Бывай, да наступнай сустрэчы".
Развiтваецца восень
© Copyright: Павел Крюков, 2017
Свидетельство о публикации №117111808595
Свидетельство о публикации №117111808595
Рецензии