А вуж палюб гадзюку...
І гэта, мабыць, ня кепска
Ды толькі яна, паскуда,
Паводзіць сябе па-зверску!
Шыпіць і плюецца ядам,
Клыкамі сваімі страшыць
Што гатаваць не умее, кажа...
Ды і фігурай не можа уразіць.
А вужу так пофіг на грудзі,
На тое, што злая гадзюкіна-маці,
На ўсіх, яе былых рэптылій,
Атручаных моцным ядам.
Яму б, ды яе прымусіць...
Да ласкі, пачуццяў і бусяў
За гэта можна і здохнуць,
Ад серыяла сумесных праглядаў...
Свидетельство о публикации №117111711993