Дождж панадзіўся ля хаты
Пэцкаць кроплямі траву.
Спрытны вецер, зухаваты
Патурае ўслед яму:
То памацае за плотам
Бляклы кусцік крапівы,
Ці скуголіць разам з дротам,
Ці галопам -- за хлявы.
А то ў садзе задубелым
Хукне ціха на кусты --
Лісце, лісце паляцела
Дагары на дол пусты!
Навярэдзіў вецер рукі.
Пнецца (дзьмухае наўгад),
З перапуду, з рэштай мукі,
Зацярушыць лісцем сад.
Дождж папырскаў каля хаты...
Вецер змогся, не гудзе.
А зіма? Зіма зацята
Завіруху прывядзе.
Дождж панадзiуся ля хаты...
© Copyright: Леонтий Обринский, 2017
Свидетельство о публикации №117111604805
Свидетельство о публикации №117111604805
Рецензии
Вялікі дзякуй за вершы на роднай мове! Якая ж яна, усё такі, прыгожая - простая, ясная, пяшчотная...
Лариса Толмачёва 30.11.2017 10:31 • Заявить о нарушении
Лариса Толмачёва 30.11.2017 10:31 • Заявить о нарушении
Сапраўды, Ларыса, беларуская мова надта прыгожая і меладычная.
І вельмі прыемна, што Вы адгукнуліся на мае вершы.
Поспехаў Вам ва ўсіх справах!
З павагай да Вас...
Леонтий Обринский 30.11.2017 19:00 Заявить о нарушении
І вельмі прыемна, што Вы адгукнуліся на мае вершы.
Поспехаў Вам ва ўсіх справах!
З павагай да Вас...
Леонтий Обринский 30.11.2017 19:00 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.