Лістапад, лістапад!
Лес пажарам гарыць
Я ж пайшоу наўздагад
Маю долю твaрыць.
Колькі сцежак, дарог
Абышоў на зямлі
Сам ішоў так, як мог
За руку ж не вялі
Што зрабіў, што знайшоў -
Таму сэрцам я рад
Халадзее ўжо кроў...
Лістапад, лістапад.
Ды не знаю чамусь
Мяне цягне дамоў
У маю Беларусь
У край мараў і сноў
Мо' таму, што Бог даў
Тут сустрэць мне сяброў,
Ці ўспамін, як кахаў
Як была юнай кроў!
Ты прабач, родны край,
Што зноў трэба назад!
Таму сум і адчай -
Гэта ўсе лістапад!
Лiстапад
© Copyright: Станислав Шастак, 2017
Свидетельство о публикации №117111205243
Свидетельство о публикации №117111205243
Рецензии