В. Пшавела. Хьаьшеи фусам-даи. 10 дакъа

Х

Бисойга дIакхаьчар хоамаш,
Хетийташ ди техча мо:
«Вац Звиадаури, – яхаш, –
Вийнав пхьена, ийрча, во.
Сиглара Iобесса бIоагIа[1],
Пхье-хевсурий сийлен турс[2],
Аьрдав кIисташа из чIоагIа,
Воаккхаш герзах, детташ урс!»

КорзагIдаьннад адам пхье тIа,
Къора мухь ух наьнага:
«Iочуйилла со укх лаьтта,
Къаьне, – дех аз Iоажалга!
Хьада виIий аьтта кульг са,
Со дIаяьлча, воIо сай
Iочуюлларгйолаш кашча
Боарз дIанийсбеш, юхе Iай».
ГIайгIане, цIимхара болаш,
Шоашка кхачарах из бIил,
Ба хевсураш хала долаш,
Дехьа-сехьа деж къамаьл:
«Хилда сийленца цун алар,
Гаьна дале а, белхам беш.»
Хьа тIа кхьухьаш ба уж шеввар
Даьтта хьакха гемакхаш[3].
Кийча ба Iуйранца тIемлой.
Къег цар гIагIаш[4], къег тагIаш[5].
Хьалха хулаш дац цу пхьехой
МоастагIчунца латараш.
Апарека ва дIахеттар:
«КIира тоъъал дий даар?»
Пис е заIапе ше воацар,
Ший сий лакха кхоабаш вар,
ЦаI мо, гулале хIанз шеввар, –
Сухал бе вай, кийчо йий!» –
Иштта кхайк Бабураули,
Мала лерхIаш кIистий цIий.
Цар цIогIех лаьтт делх оагалий.
Из шедольг[6] яц, доттагIий.




[1] БIоагIа (гIал.) – укхаз «столп» (эрс.)
[2] Турс (гIал.) – щит (эрс.)
[3] Гемакх (гIал.) – копьё (эрс.)
[4] ГIагIа (гIал.) – кольчуга (эрс.).
[5] ТагIа (гIал.) – шлем (эрс.), тIема пхьегIа тIа боалача хана вай наьха а, пхий-хевсурий а, кхыча а лоамарой тIемлоша керта тIа тулаш хинна, аьшкаш тIатеха, гамажий цIоках еж хинна кийнаш, кортош лорадеш.
[6] Шедольг (гIал.) – свирель (эрс.).