Я слухаў песні змрочнай «Лакрымозы»
і толькі марыў пра цябе адной,
абвык казаць вершаванай сваёй
стыхіяй чым жа не чырвонай прозай.
Я прызнаюся што металу слёзы
гараць, і цякуць з ран ізноў слязой…
Так, я скажу табе што не цвярозы,
што п'яны я багіняю – табой!
Я ўслухоўваюся ў твой голас звонкі,
і самому жадаецца спяваць,
баюся я парушыць гэты тонкі
рапт, і каб далоў яго не здзьмухаць.
Ты можаш маё сэрца здратаваць
Але ведай, жыццё не толькі гонкі.
Я слухау песни змрочнай Лакрымозы
© Copyright: Драгомир Гром, 2017
Свидетельство о публикации №117110803598
Свидетельство о публикации №117110803598
Рецензии