Мне казалі: паэт з маладосці
І не трэба стандарты мяняць.
Класік, дзіўна, зрабілася штосьці?
Што ня можашь сябе ты ўняць.
Я да Бога звярнулася шпарка,
Гэты шлях асвяшчае мне Ён,
Ды бывае такая " запарка"
Словы скачуць,гучыць перазвон.
Вішню беллю кране - льецца слова.
Радасць песняй даруе спакой.
Ціхі дождж - і вядзецца размова,
Бо маланка блішчыць за ракой.
Бачу стежку, дзяўчынку малую,
Ёй на сустрач спяшаюся я.
І дзяўчынку пяшчотна цалую
Шчасцем поўніцца доля мая.
11.02.2017г
***
© Copyright: Екатерина Марченко 2, 2017
Свидетельство о публикации №117110600461
Свидетельство о публикации №117110600461
Рецензии