Жар пачуцця не варушы

Як выгарала ўсё ў душы
Кудысь прапалі мары, планы...
Жар пачуцця не варушы
Ён попелам ужо забраны!

Ужо няма таго агню,
Ужо другія краявіды!
Час адышоў прыкідаў Ню
Бяз слёз, бяз сварак і абіды.

Ды прабіваецца трава,
Дзе лісце ўвосень спарахнела
І хоць у срэбры галава,
Ды кроў струменіць ашалела


Рецензии