***
Нарэшце супакоілася восень:
Няма ні снегу, ні дажджу, ні ветру
Амаль няма. Так і душа не просіць
Амаль нічога. Вісне у паветры
І падае павольна жоўты ліст
На волкія і стомленыя травы.
І лістапад – няўдалы гарманіст –
Чакае дні свае да пераправы.
Ён замаўчаў, ён здуў свае мяхі.
Апошні гук, калі спадае жолуд…
Дажджамі змыў і замаліў грахі,
Каб ціха адысці ў зімовы холад.
04. 11. 2017 г.
Нарэшце супакоiлася восень...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2017
Свидетельство о публикации №117110406016
Свидетельство о публикации №117110406016
Рецензии