Мне не хапае...

Я кожны ранак прачынаюся з табою
І з намі разам прачынаеца Зямля.
Ты можаш быць далёка, не са мною,
Але для сэрца кіламетраў жа няма.

С табою разам мы дзялілі таямніцы,
Яны – святыя, асвятленныя былі.
Навошта журавы? Са мной была сініца.
Але и гэту птушку назаўседы забралі.

Мне не хапае тваіх думак, як паветра.
Я з імі засынала сорак лепшых дзён.
Калі раптоўна ты адчуеш пацалунак ветру,
Запамятай яго, бо з маіх вуснаў ён.


Рецензии
мне не хватало этих стихов. спасибо.

Константин Промнев   02.11.2017 17:11     Заявить о нарушении
Спасибо Вам. От Вас, как от коллеги, приятно получать такие рецензии.

Вареникова   03.11.2017 08:18   Заявить о нарушении