Мне не хапае...
І з намі разам прачынаеца Зямля.
Ты можаш быць далёка, не са мною,
Але для сэрца кіламетраў жа няма.
С табою разам мы дзялілі таямніцы,
Яны – святыя, асвятленныя былі.
Навошта журавы? Са мной была сініца.
Але и гэту птушку назаўседы забралі.
Мне не хапае тваіх думак, як паветра.
Я з імі засынала сорак лепшых дзён.
Калі раптоўна ты адчуеш пацалунак ветру,
Запамятай яго, бо з маіх вуснаў ён.
Свидетельство о публикации №117110207372
Вареникова 03.11.2017 08:18 Заявить о нарушении