В. Пшавела. Хьаьшеи фусам-даи. 1 дакъа

I

КIайча юхьар, гIарах тийна,
Буса кхелла баьде дохк.
Лоамий довкъошца дIаийна,
Гу, ма барра, КIистий[1] мохк.
ЧIожех[2] Iехаш, аькха санна,
Хиво талгIе бирса лехк.
УрагIъиха чхараш[3], денна,
ЦIийха ийча санна хет –
Хичу ювлаш, когаш булаш,
Уж цу цIийха цIенле гIерт.
Саькха[4], наькъа гаьна вувлаш,
Веший пхьена воша лечкъ.

Готтача цу лоаман таках
Никъ алар са гIалат да.
Атта, маьрша саг хиларах,
Цу тIа лайжар, вайна ва.
Лаьчий бIена таралесташ
Гу лакхера кIистий пхье.
Цун хозал я бIар-са хьесташ,
Хьа долаш мо, нускал ше.
ЗIамигача пхье[5] тIа гIолла,
Даше а лоамий хозленех,
Уйла еш, ший дега волла,
ГIерташ да дохк тархенех[6].
ДIаьха дац цун укхаз хьоашал –
Даргда Iурра из дIадехь.

Хьедаргда из, къайладоахаш
Даша лоамаш, зIогалаш[7]…
ХIанз гуш дола цар бовхьамаш
Довргда цIаьхха, хоа ца луш.
Пайда хургбац чарахьалах[8],
Бовргба чарахь лела никъ.
Борз е довхо из хиларах –
Хургда атта къайлаэккх.




[1] КIист, кIисте (гIал.) – кист, кистин (груз.), этноним грузинского происхождения, которым именовались горцы-вайнахи, преимущественно предки современных ингушей, в настоящее время локализован в Панкисском ущелье Ахметского района Грузии применительно к местному вайнахскому населению.
[2] ЧIоже (гIал.) – ущелье (эрс.)
[3] Чхар, чхараш (гIал.) – скала, скалы (эрс.)
[4] Саькха (гIал.) – чутко (эрс.)
[5] Пхье (гIал.) – аул, населенный пункт (эрс.)
[6] Тархе, тархенаш (гIал.) – скалистая местность.
[7] ЗIогалаш (гIал.) – острые верхушки скал.
[8] Чарахь, чарахьал (гIал.) – охотник, охота (эрс.)