Стыне,стыне кроў.
На палыновых дарогах
я чую пахі вятроў,
узбуджаных дрэваў шолах.
Счарнелая восені плынь
мае занімае імкненьні.
Імгненьні бягуць ў далячынь,
апошнія нашы імгненьні.
І толькі пахрумствае шклом
калюжынаў кволы карунак...
Мяне не стрывала любоў,
мяне не стрымаў пацалунак.
Стыне, стыне...
© Copyright: Татьяна Борисова 11, 2017
Свидетельство о публикации №117101508085
Свидетельство о публикации №117101508085
Рецензии