Санет Шэкспира 65
Што мосенз, глеба, мора, што камень -
Усцяж падлеглыя тугі смяротнай моцы.
Чым кветцы супрацьставіцца? Струмень
Мядовы лье, удаючы падступны воцат.
Чаго ўтрымацца можа мілата,
Унікнуць як тых разбуральных дзён, стагоддзяў,
Чаму залець прымушана між скал,
Жалезнай брамаю трываць у адзіноце?
Відзеж жахлівы! У якім, нажаль,
Загубай, стратаю найлепшы са смарагдаў.
Ці ёсць хто, каб цяжару не зважаў,
Ці згодны хто быць адкрыцця ў лагу - прыладай ?
Ніхто! Адзіхаціць з чароўнае юдолі
Атрамантам святло праўдзівае любові.
Зацемка: перакладала з нагоды юбілея прэзідэнта Расіі, шмат варыянтаў перабрала, адзін вельмі гумарыстычны быў, але пошленькі. Спынілася на тужлівым. Не ведаю, чаму. Не падыходзіць увогуле, але як ёсць.
Фотаздымак аўтаркі.
Шэкспiрыяда па-беларуску-9
© Copyright: Ольга Маро, 2017
Свидетельство о публикации №117101300551
Свидетельство о публикации №117101300551
Рецензии