Ты казаў, што няма незаменных,
О, мілы, як ты памыляўся,
Незаменных няма для цела,
А для душы незаменным ты застаўся...
Ты казаў, што няма ў жыцці сынсу,
І зноў ты, любы, памыляўся.
У жыцці ёсць і сэнс, і мэта,
Але трэба за ніх змагацца.
Ты казаў, але я выпраўляла,
Вось дурная была я такая.
Занадта цяжка было прыняцце,
Тваіх слоў майму ўспрыманню.
Ты казаў, але я прасіла
Тлумачэнне кожнаму слову.
І памылкі сама рабіла,
Але ты пра іх не прамовіў…
Ты казау
© Copyright: Никторийа, 2017
Свидетельство о публикации №117100910397
Свидетельство о публикации №117100910397
Рецензии