Севярынец Кастусь

ПРЫЗНАННЕ

Да бацькоўскага парога
Прывядзе дарога.
Тут – радзіна, тут – Радзіма,
Дадзеныя Богам.
Як сыноўняе прызнанне
Ў радасці і скрусе
Хай паўстане чыстым ранне
Па-над Беларуссю.

Ваяры на ратным полі
Тут чужынцаў білі:
Баранілі шчасце-долю,
Волю баранілі!
Я за іх святыя душы
Ціха памалюся.
Не адолець лютым сцюжам
Любай Беларусі.

Мне не трэба тое неба,
Дзе чужое сонца.
Мне б агеньчык, мне б праменьчык
З роднага ваконца.
На святло і на цяпельца
Паімкнуся-мкнуся,
Бо да смерці маё сэрца
Разам з Беларуссю.


ВАСІЛЁК.

              Зямны паклон нябёснаму Васілю Уладзіміравічу Быкаву.

Ножкі босыя.
Халодна.
Колецца атава.
Дзе той Віцебск?
Дзе Гародня?
Дзе сталіца й слава?

Шчэ ня бачацца
Здалёк
Лёсавы сваволі...
Ёсць Бычкі.
Ёсць Васілёк.
Ёсць дарога ў полі.

Будзе ліха.
Будзе гром.
Будзе “пахаронка”...
А пакуль што
Пад вакном –
Арабіны гронка.

Спеляць яблыкі сады,
Гнецца колас
Долу...
Не, не згубяцца
Сляды
З Божага дазволу.

Бо ў мілосці,
Ці ў бядзе,
Праз гады
І стому,
Ёсць Дарога,
Што вядзе
З дому і дадому.


ТАМ, ДЗЕ ЖЫВЕ МАЯ МАМКА...

Там, дзе жыве мая мамка –
Ранкі пасуцца ля ганку,
Вішні цвітуць, пчолкі гудуць
Там, дзе жыве мая мамка.

Там, дзе жыве мая мамка –
Веснічкі, сцежачка, брамка...
Бэз пад вакном, хлеб з малаком
Там, дзе жыве мая мамка.

Там, дзе жыве мая мамка –
Сэрца майго абазнанка.
Подых вясны, светлыя сны
Там, дзе жыве мая мамка.

Там, дзе жыве мая мамка –
Гронка рабіны,  як ранка:
Што забываў, што не бываў
Там, дзе жыве мая мамка.