Потерянный рай
Светит свет и меркнет тьма.
Суша встала из воды
Звёзды, космос, тень луны,
Сонце, ветер и песок,
И из трав сплетён венок.
Утро, вечер, день и ночь -
Солнце снова бежит прочь.
Рай пусть будет прямо здесь!
Звёзд так много, что не счесть.
Древо жизни пусть растет
И дает свой добрый плод.
Звери, птицы и поля -
Добрый плод растит земля.
Змеи, волков хоровод -
Нет у них иных забот.
Человек из праха взят -
Для него зверей парад.
И помощник тоже дан -
Еве имя дал Адам.
В шесть дней мир был сотворен,
Людям дан простой закон.
Всё прекрасно в том саду,
Только вижу я беду…
Змей пришёл и искусил -
Яд греха он предложил.
Плод запретный Евой взят -
Смерть пришла - потерян сад.
Ангел там с мечём стоит -
Вход теперь в тот сад закрыт.
Боль и слёзы - скорбь души…
Жизнь иль смерть - ты сам реши.
Потерян рай не навсегда
В сердцах людей живёт мечта...
Но только к Богу ты вернись,
Проси прощенье и молись.
Рай - место, где царит любовь,
Людей встречая вновь и вновь.
Открыть лишь сердце поспеши -
Осветит уголки души!
НЕБА ЁСЦЬ І ЁСЦЬ ЗЯМЛЯ,
НОЧ МАРНЕЕ АД СВЯТЛА.
ДОЛ ВЫХОДЗІЦЬ З-ПАД ВАДЫ,
ЗОРКІ, МЕСЯЦ МАЛАДЫ.
СОНЦА, ВЕЦЕР І ПЯСОК,
З ТРАВАЎ СПЛЕЦЕНЫ ВЯНОК.
РАНАК, ДЗЕНЬ - СТАIЦЬ СВЯТЛО.
ВЕЧАР, НОЧ - ЯНО ЎЦЯКЛО.
РАЙ ЖАДАЮ ТУТ СТВАРЫЦЬ!
ЗОРАК СТОЛЬКІ - НЕ ЗЛІЧЫЦЬ.
ДРЭВА, ШТО ЖЫЦЦЁ ДАЕ,
ХАЙ СВОЙ ПЛЁН ЯНО НЯСЕ.
ЗВЯРЫ, ПТУШКI I ПАЛІ,
ДОБРЫ ПЛОД РАСЦЕ Ў ЗЯМЛІ.
ЗМЕІ, ВОЎЧЫ КАРАГОД -
НЯМА ІНШЫХ Ў ІХ ТУРБОТ.
З ПЫЛУ ЎЗЯТЫ ЧАЛАВЕК,
МАЕ ЁН БЯСКОНЦЫ ВЕК.
СЯБРА АТРЫМАЎ АДАМ,
ЕВЕ ДАЎ ІМЯ ЁН САМ.
СВЕТ З;ЯВІЎСЯ ЗА ШЭСЦЬ ДЗЁН,
ЛЮДЗЯМ ДАДЗЕНЫ ЗАКОН.
УСЁ ЦУДОЎНА Ў САДЗЕ ТЫМ,
ТОЛЬКІ ЎЖО ПАГРОЗА Ў ІМ.
ЗМЕЙ ПРЫЙШОЎ І СПАКУСІЎ -
ЧАЛАВЕКА Ў ГРЭХ СХIЛIЎ.
ЕВА З ДРЭВА ПЛОД УЗЯЛА…
САД ЗГУБИЛА, ПАМЯРЛА.
АНГЕЛ З МЕЧАМ ТАМ СТАІЦЬ,
САД АД ПЕКЛА БАРАНІЦЬ.
СЛЁЗЫ, БОЛЬ – ДУШЫ АДЧАЙ.
РАЙ ЦІ СМЕРЦЬ – САМ ВЫРАШАЙ.
ТЫ СТРАЦІЎ РАЙ НЕ НАЗАЎЖДЫ,
У МАРАХ СЭРЦА ЁН ЖЫВЫ.
ДА БРАМЫ РАЮ ТЫ ПРЫДЗІ
І ЛАСКУ БОГА ТАМ ЗНАЙДЗІ.
РАЙ – МЕСЦА, ДЗЕ ЖЫВЕ ЛЮБОЎ,
ЛЮДЗЕЙ СПАТКАЕ ЗНОЎ І ЗНОЎ.
СПЯШАЙСЯ СЭРЦА РАСЧЫНІЦЬ,
СВАЮ ДУШУ КАБ АЖЫВІЦЬ.
Свидетельство о публикации №117100404922