Александрина

Александрына


Петрусь Бровка
 

Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
— На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны...
Хадзілі мы, спявалі, і з песняй ты цвіла.
Александрына, помніш, якою ты была?
Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.
Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,
Сказаць, што ты лілея, — сцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак… Ды ўсіх жа мала іх!..
Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.
Мінула часу многа. Мне навявалі сны,
Як дзесьці на дарожцы стаялі тры сасны.
Прайшлі вясна, і лета, і восень, і зіма…
Александрына, дзе ты? Шукаю я — няма...





Владимир Мулявин, на стихи Петруся Бровки


Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
- На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны...
Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.
 
Александрына! Цяпер прыйшла зіма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвіла...
Александрына! Якою ты была!
 
Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,
Сказаць, што ты лілея, - сцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак... Ды ўсіх жа мала іх!..
Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.
 
Александрына! Цяпер прыйшла зіма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвіла...
Александрына! Якою ты была!



Русский текст: Павел Милентьев



 Не позабыть мне песни далёкой той весны:
- На Муромской дорожке стояли три сосны...
Теперь могу признаться, тогда начал любить,
И с никаким цветочком тебя не мог сравнить.

Александрина! Теперь пришла зима...
Александрина! Ищу, ты где сама!
Александрина! И с песней ты цвела...
Александрина! Какою ты была?

Сказать, что василёчек, так краска в нём одна,
Сказать, что ты лилея, - холодная ж она.
Сказать, что колокольчик, да всех ты краше их!
Такою оказалась в семнадцать лет моих.