Па алеях парка ціхі вецер,
Варушыць апалае лісце,
Успаміная, можа быць, пра лета,
Патануў у гэтым вядзьмарстве.
Прабяжыць па рабізны сажалкі,
Цёмныя кусты разварушыць,
І, як быццам бы, из палівачкі,
Дождж восеньскі, нудны цярушыць.
Вецер вее па алеях парка,
Праляціць над водамі крыніцы.
Дождж мінуў. Зноў сонца свеціць ярка.
Але, аднак, іней па раніцы.
Цiхi вецер
© Copyright: Павел Крюков, 2017
Свидетельство о публикации №117092708562
Свидетельство о публикации №117092708562
Рецензии