Прабуджуся парой да свiтання
Бачу дзень, калi быу малады
У чыстай плынi з дзяучынай купанне
Там, дзе белы пясок у вады
Сонцаспека з блакiту сцякае
На лугi з дзiуных кветак и трау
«Прыгажуння, русалка рачная»-
Сваю любую так называу
Жартаунiца, з усмешкай счаслiвай
Мне казала: «Каханы ты мой
Хочаш, кiну я вiр свой бурлiвы
И усюды пайду за табой».
«Ты не рады»,- вачэй баязлiвы,
Засцiлае маркоты адчай.
«З гора кiнусь у вiр свой бурлiвы,
Не прыходзь, не завi, не чакай»
Плынь свяцiлася яркасцю сонца,
Ззяюць пырсткi, гульня на вадзе,
Жарты, смех, ды вяселасць бязконца,
I нiякай маркоты нiдзе.
Усе мiнула, цяпер калi у скрусе
Успамiны нясуць супакой.
Там, дзе водар мядовы у лузе
Быццам зноу мы кахаемся з ей.
Жартаунiца. песня
© Copyright: Леонтий Лялюк, 2017
Свидетельство о публикации №117091800475
Свидетельство о публикации №117091800475
Рецензии