Ліла жанчына часам слёзы
І днямі чырвань на вачах,
Адценнем алым, нібы розы.
Не спіцца болей па начах.
У чым прычына? Лёс нялегкі,
Жыцце ў смутку мар-надзей,
А яблык-цвету ўжо пялесткі
Квітнеюць ў садзе ўсе радзей...
Сям'я як дрэва, чым больш вецця -
Тым болей ўнукаў і дзяцей,
На гэтым нават няма квецця,
Жанчына ў смутку мар-надзей...
Слёзы
© Copyright: Татьяна Куратник, 2017
Свидетельство о публикации №117073106048
Свидетельство о публикации №117073106048
Рецензии