Мой чароуны беларускi край,
Турау, Полацк гарады з прадвеку.
Хочах маць мiнулае, трымай.
Пазнаваць пачнi яго здалеку.
Дзе Палесся вабiць аксамiт,
I растуць крыжы з святой зямлiцы.
Там цудоунай музыкай сюiт,
Пералiвы Прыпяцкай вадзiцы.
Дзе цячэ iмклвая Дзвiна,
I бары шумлiвыя на кручах.
Нарадзiуся колiсь Скарына,
I жыве з пары той неумiруча.
Тут ён друкавау i свой Псалтыр.
Пераклау i бiблiю на мову.
Гэта ён адкрыу усiм нам мiр,
Навучыушы верыць кнiзе, слову.
З той пары мiнула шмат гадоу.
Кнiгi, нiбы хлеб, у кожнай хаце.
Ды iмены першадрукароу,
Вам не скажа толькi немауляцi.
Мой чароуны беларускi кут,
Дзеб не быу i цуд якiх не зведау.
Я заусёды сэрцам толькi тут,
На зямлi бацькоу маiх i дзедау!
Першадрукару Францыску Скарыне
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2017
Свидетельство о публикации №117072107639
Свидетельство о публикации №117072107639
Рецензии