Вершы застануцца…
Вельмі мала прыхільнікаў вершаў, санэтаў,
Яшчэ меней, хто сам радкі ў вершы складае.
Абыякавасць можа параніць паэтаў,
Ды з узростам мяне гэта меней кранае.
Зразумела, што проста не дадзена многім
Дакрануцца да струн паэтычнага слова.
Да паэзіі шляхам ісці трэба доўгім,
І не кожны знаёмы з нябеснаю мовай.
Таму зноўку пішу, самадзейна і смела.
Не чытаюць? Няхай! Гэта трэба самой,
Каб душа была чыстаю, не ачарствела.
Сэнс жыцця, мне вядома, не ў славе адной.
Застанецца ўсё тут, за мяжу не пранесці
Нажытое багацце- яно там не трэба.
Маіх вершаў радкі ажывуць можа дзесьці,
Сярод новых людзей пад вясёлкавым небам.
2017 г. Ніна Кавальчук
здымак з інтэрнэта,
аўтару вялікі дзякуй.
Стихи останутся...
© Copyright: Нина Ковальчук, 2017
Свидетельство о публикации №117071007992
Свидетельство о публикации №117071007992
Рецензии
Вельмі зразумела для мяне адчуваецца сэнс жыццёвых пачуццяў.
Мне падабаюцца ў гэтым вершы радкі: "І я зноўку пішу...
Каб душа была чыстаю..."
З вялікай удзячнасцю і павагай
Наталья Позднякова Юрченко 09.10.2017 19:50 • Заявить о нарушении
Мне падабаюцца ў гэтым вершы радкі: "І я зноўку пішу...
Каб душа была чыстаю..."
З вялікай удзячнасцю і павагай
Наталья Позднякова Юрченко 09.10.2017 19:50 • Заявить о нарушении