Скоцiцца бурштынавай слязою...
Час квітнеючых мядовых ліп...
Лета кпіны згубленым настроем
Пад дажджу нервова-шумны ўсхліп.
Парафразай чэрвеньскага ранку
І матыў у ліпеня гучыць:
Сонца хмарак вешае фіранку,
Замыкае промні на ключы.
Паратункам ад згрызот адчаю -
Экзатычна-сонечны шафран
У букеце байхавага чаю,
Як бальзам гаючы ён для ран.
Сподачак кітайскага фарфору...
Лёгкімі пялёсткамі язмін,
І жэньшэня цудадзейны корань -
Лекуюць самотнасць тых хвілін.
5.07.2017 Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)
Свидетельство о публикации №117070806146
Якби я мав на те дозвіл - я би тоді розцілував Ядвигу Довнар за цей вірш: та хоч дозволу нема - я розцілую її двічі..
Хай щастить!
Чуть-Чуть Другой 18.08.2022 09:02 Заявить о нарушении
І Вы правільна адчулі маю цягу і любоў да роднай мовы, на якой і спяваецца і плачацца неяк асабліва шчыра... Бо яна ж са свайго гнязда, праўда?! Як казаў адзін з маіх рускіх чытачоў-паэтаў: яна цёплая, шчырая,меладычная, нават, нейкая больш інтымная, на яго погляд. І мне здаецца, што тое ж я адчуваю ва ўкраінскай, і ў дадатак яшчэ украінская больш мяккая, чым наша. За любоў да родных моў прымаю ўсе Вашы пацалункі, шаноўны Ігар, Буду ганарыцца, што бывае і сапраўдныя Паэты дасылаюць іх сваім звычайным чытачам, якія любяць родную мову і часам нешта на ёй
спрабуюць выказаць. Дзякую Вам за візіт, за вяртанне, за пажаданні! За цеплыню( я яе літаральна адчула!) З такой жа насустрач,
З такой жа
Ядвига Довнар 18.08.2022 22:45 Заявить о нарушении