Птушка

      Толькi я сяду на ложак,
Гляну туды, за вакно,
Птушка прымроiцца зноў жа,
      Зноўку угледжу адно:
Пёра на бэзе заззяе -
Месяцам! сонцам! зарой!
      Ай, а да шыбы спявае,
Знiкае - яна за гарой...
Быццам галуб сiнякрылы.
      Здэцца, паўлiн залаты!
Вобразны, лёгкi i мiлы.
Дзейны, як свет малады!


Рецензии