Ранак коцiць сваё кола. Надхнёна Стасам
Колам сонейка ўскацiлась –
Будзе цёплым дзень, ня йначай:
П'янь расы ў калоссе ўбiлась.
Над туманам ў ранку хаты –
Быццам вежы па-над лугам:
Ў iх зачараваных кратах
Спяць сабакi пад ланцугам.
Чорны дуб галлём у небе
Зацапiў чаргу аблокаў,
Не варушыцца паветра,
Не чуваць ў зацiшшы крокаў.
Свет Вянэры - час ня зменiм -
Смугны сон iдзець да дола:
Ранак сонечным праменем
Коцiць дАлей сваё кола.
Свидетельство о публикации №117052409230