Калі ўжо не знойдзецца прыгод
На нашы састарэлыя галовы,
І не ўзбудзіць песні пах вясновы,
А смерць пазычыць шчодра лішні год,
Сустрэнемся, як быццам выпадкова,
У тым жа месцы, што сто год таму.
За згорбленыя плечы абдыму
І пацалую перад шляхам канчатковым.
...Калі згарыць апошняе святло
Апошняй зоркі ў рэшнюю хвіліну,
Само мінулае аддасца ўспаміну,
Дзе разам мы ўсім часам назло.
Аднойчы
© Copyright: Лилия Гринь-Райен, 2017
Свидетельство о публикации №117042700120
Свидетельство о публикации №117042700120
Рецензии
Хорошо, что это стихотворение не поместили в рубрику "стихи на иностранном языке". Дзякуй)
Егор Ка Пудаков 17.11.2017 01:01 • Заявить о нарушении
Егор Ка Пудаков 17.11.2017 01:01 • Заявить о нарушении