***
Стаіць сівы Курган
Пад роспачам вятроў -
Калісьці быў тут стан,
Магчыма лілася кроў...
Ён помніць дні ўсе,
Як людзі тут жылі -
Час павіс на каласе
І промні сонца застылі.
Чакае ён чагосьці,
Травою ён сапе;
Заве да сабе ў госці,
Заве к сабе ў сне.
Стаіць як млын часоў,
Як дуб стары стаіць;
Ад прадзедаў, як ад паясоў,
Сэрца маё баліць...
P.S. Изучал в школе углубленно историю, поэтому
она (история) осталась как хобби...
16.04.17г.
Курган
© Copyright: Де Юстас, 2017
Свидетельство о публикации №117041600767
Свидетельство о публикации №117041600767
Рецензии