З вёскi да Мiнску
Мох смарагдам ляжыць на мурах .
Дарога рыхтуе свае таямнiцы -
Загойдае ласкай , паб'е на купАх .
Прыгожая..у хiбах , бо што там надалей ?
Вось так гэта !
Так !
I болей - нiяк !
Воз , сена , драбiны i колы , i лейцы..
Конь ведае - прауда iснуе у нагах.
Рушыцца з намi ,
Адстане дарога.
Да новай сустрэчы родных жывых.
Адстане у самоце дзедава хата ,
За Поплавам колерау , у вербах старых .
Праўда адна, але шмат мае твараў .
То пылам цярушыць, то коламi мне.
З усякiх бакоў , то салодкiх, то горкiх ,
Кожнаму добра бачна яе .
Конь цягне вазок,
Хвост ды грыва вiхляе ,
Запылiць капытам ,
Дух пусцiць жыцця !
Сонца коцiць за вёску,
Туды дзе iснуем,
Да хаты, маленцтва ,
Дзе ранiца ў зорках ,
Дзе шчасця , любовi ,
Кахання пара .
Свидетельство о публикации №117041408065
Якiя чароўныя словы!..
Аб летнiм свiтаннi,
Аб першым спатканнi
Пiшу на бацькоўскай я мове.
Дзякую!!!
Надежда Чмара 01.11.2017 14:50 Заявить о нарушении
Юры Шышко 01.11.2017 15:01 Заявить о нарушении