Пасля сустрэчы

 Танчэй цябе , ну можа , толькі   ноч , 
якой распавядае  салавей  :
    -  Якая  у таямніцы  благадаць  !   
   Каханне дорыць нам хвіліны шчасця  ,
   каб потым   цэлы  век , без  шчасця  сумаваць .

 А прыйдзе раніца  , з нябес  ізноўку песня льецца .
То ужо жаўрук , ад  лёгкіх думках , у вышыню  імкнецца .

Сядзіба мроіцца  , пах хлеба  , ранішні туман . 
І клёкат буслічыхі  мілагучны  -  што шукае пары .
Каханне адкрывае зрок , і слых , і сэнс  ,
Ўсе фарбы , гукі , мовы усякай божай твары .

А сонца ужо смаліць  , што аж аблокі пабялелі.
Апанавала прага. Гарачы пыл   з - пад босых ног.
У  альшыне  , у цяньку , мне прахалоду прыбярог .

Калі амаль загінуў ад спякоты ,
Пачуў крінічкі голас - у цішы званочак,
Пачула што іду  і  радасней гурчыць ,
Сцюдёная у гарачы дзень , ад смагі бараніць.

Ды кліча   -  забаўляе слых , бы на віолцы грае :
- Ты пі , як пацалунакі дорыш – наўздагон ,
        Спявай сусвету , што спякота ,
        рады не дала лішыць жыцця .
 Дастань із торбы скібку хлеба ,
        Як мала дзеля шчасця трэба .

А сонцу мроіцца , што я ўжо дома,
  Бо на аблОках пачывае нерухома .