А ты без нас сумуеш, родны дом?
Каму ўслед глядзяць акенцы- вочы?
Каго вітаеш ты сваім святлом,
У цемру ўглядаючыся ноччу?
Што шэпча ў сне табе старая груша,
Ці прылятаюць на яе шпакі?
Як часта бусел над таполяй кружыць?
Ці ўсміхаюцца рамонкі ля ракі?
Без нас ты слухаеш і спевы жаўрукоў,
І цішыню ў чыстым сінім небе.
Ды толькі дзе ён, пах ад васількоў,
І той духмяны, смачны водар хлеба?
Мой родны дом, вакол вясна смяецца
І толькі ты заўсёды ў журбе.
Усё часцей баліць па табе сэрца,
У сумных думках рвецца да цябе.
Прашу цябе, маленькая радзіма,
Ты толькі нас прабач і не крыўдуй,
Што здрадзілі табе, мая хацінка,
Я са слязьмі цябе прашу: «Даруй ...»
Мой родны дом
© Copyright: Татьяна Куцухо 2, 2017
Свидетельство о публикации №117041010027
Свидетельство о публикации №117041010027
Рецензии