Засвецiцца неба над лiсцем бяроз.
1 ранiца нам усмiхнецца...
Цябе я пачую праз тысячу вёрст.
Мы -- рэха, мы—рэха,
Мы – звонкае рэха двух сэрцаў.
I мне да цябе, як табе да мяне.
Мы зможам пачуццем сагрэцца...
Каханне iзноу цiшыню ўскалыхне.
Пяшчотай, пяшчотай,
Зямною пяшчотай двух сэрцаў.
I за даляглядамi роднай зямлi,
Дзе неба сусветам завецца,
У зорнай прасторы сустрэнемся мы.
Мы – рэха, мы – рэха,
Мы – звонкае рэха двух сэрцаў!
Пра каханне
© Copyright: Наталья Позднякова Юрченко, 2017
Свидетельство о публикации №117040603042
Свидетельство о публикации №117040603042
Рецензии