Самагубству скажам-Не!

Змрок на горад апускаўся,
На небе страшныя фігуры,
Звярэў вецер , завываўся
Змярцвела нават скура.
Дождж хлыстаў па маіх нервах ,
Бальшы мурашнік прад вачыма
Не адданы Богу вернік,
А маленькая пясчына.
Пад нагамі дах жалезны,
Быццам бы ў глыбокім сне
Нехта там махае жэзлам,
Пальцам з высі мне кіўне..
То маё адасабленне
Так вітаецца са мной
Незразумелае здзіўленне,
Зайдрасць,подласць,серасць,змрой…
Скрыжаванне з другім светам
Любоў, адданасць і пясчота
І за што мне ўсё гэта,
Птушкі,спевы з добрай ноты…
Памкненні студзяцца паветрам,
Думкі глыбеюць,лезуць ў раны,
Врачуюся па сантыметру
Цвярозай думкі ёсць загана.
Змардаваны ўнутраны свет,
Крычыць дасылае слёзы
Салёныя пырскі,хворы прадмет
Лекі п’е,просіць аб дапамозе.
 Пустэча,абыякавасць,хваробы
Душу і цела ціснуць ізнутры
Шукаю паратунку ад мікробаў,
Парад псіхалагічнай дактрыны.
Не тут і яшчэ не там,
Задыхаешся і безадказнасці рукі
Ціснуць і рвуць папалам,
Дрыжыць цела прабітае да касці,
Апошні позірк ў блакітнае неба,
Не душы-гэта злая затея
Нікому яна не спатрэбная.
Адзін крок-іншы свет,
Позна беднай душе ратавацца,
Эгаізма твайго інструмент
Сэрца беднага безуладзе.
Дапамыжы сабе сам,
Месца знайдзі на планеце
Без аглядкі ляці ў Храм
Хай малітвай , вадой асвецяць.
Каб не згінуў чароўны свет
У мурашніку не заўважаць,
Не дасягнеш ніякай мэты
Не будь прад смерцю адважным.