Я -- аголены нерв Айчыны,
Што пульсуе на ніве дзён
І загойвае вершам шчырым
Шлях, якім мы здавён ідзём.
Я адкрыты для ўсіх -- глядзіце,
Як праз сэрца праходзіць боль.
Свае слёзы я вершам выцер
І на рану насыпаў соль.
Я свой боль загаю радкамі,
Для людзей агалю душу,
Каб не стала яна, бы камень,
На якім я жыццё пішу.
Вы паслухайце, як надрыўна
Гэты нерв адчувае час.
Каб не ўпала жыццё з абрыву,
Ён з надзеяй глядзіць на вас.
Нерв
© Copyright: Валерий Познякевич, 2017
Свидетельство о публикации №117022508826
Свидетельство о публикации №117022508826
Рецензии