Лiстапад ад Тумалёнкi

http://www.stihi.ru/2014/11/22/341

Заўжды сваё збірае ноч.
І іншых ўценкі прыклад граюць.
Па наваколлі ў голас кроч.
Пагружана ўсё ў ціхамернасць.
А ў аксамітнасці душы
Парыць, бы птушка, векавечнасць.

Да хаты мы туліліся, было...
А Ракаў заставаўся за спіной...

На правы бок, як позірк кіну,
Ва ўзмроке Месяца карціна.
Ўнізку пад начнейшай грамадой
Раскінулася вёсачка малая.
Далонь мая ў калейку прынікае.
І пышнасць лістапада на растанні -
Малюнак нечаканага спаткання.
Да дрэў маўклівых, прыклады - памёнткі.
Ды дахі срэбрам адліваюцца ўначы.
Каханне, бы пястоту, зоркам гандлявалі.
Святло ад Месяца пралілася звярхоў...
Трымаецца жыццё чараўнікамі.
Як таямніцу, ўсё хавае,
За асяроддзем цемната.
А вёсачка ўсё выступала,
Нібыта каралева бала,
Падзяка вэлюму, бы зорке,
Што ззяе па плыні прагорклай.
Ўспатык, гуляючы па сне.
Святло ад Месяца сумотна.
Далася любым і пяшчотным
Плынь таямніц. Схаронак жыў.
Адбіткам па жыцці і быў...