Iдуць апошнiя дзянькi зiмы:
паузуць па даху снежныя бамы
ды плачуць горкiмi слязьмi,
што у снезе выбiлi ямкi,
дзе пьюць вадзiцу талу вараб`i,
што навакол вiдаць праталiнкi,
дзе зеляняць сiвыя палынкi;
што прабiваюцца на волю ручайкi -
бягуць пад горачку яны.
Яшчэ лютуе i пытае люты:
- А цепла вы абуты?
Пячэ мароз, пячэ у начы.
Ды ужо, як хочаш ты скачы -
а з ранку зноу табе цячы.
Мароз, збiрай манаткi, ды бяжы.
Iдуць апошнiя дзянькi зiмы
© Copyright: Софья Коневега, 2017
Свидетельство о публикации №117021610189
Свидетельство о публикации №117021610189
Рецензии