Я далонi твае адагрэю,
Сваiм сцiплым, нясмелым дыханнем,
Назаву цябе марай сваею,
Сваiм казачным гэтакiм каханнем.
Я твой твар намалюю ў акенцы,
Каб бяз конца iм зноў любавацца,
Не затухне агонь у маiм сэрцы,
Сам з сабой не магу ўжо змагацца.
Ты прыходзiш у снах i ў мэтах,
Ты са мною усе днi i ўсе ночы,
Як даведацца ўсёж, што мне гэта:
Пакаранне, цi шчасця глыточак?
Я далонi твае адагрэю
© Copyright: Сярожа, 2017
Свидетельство о публикации №117021209420
Свидетельство о публикации №117021209420
Рецензии