Невялiкi чуб ляска -
Пасярод паляначка мала,
Дываном заслана вераска,
А над iмi - чаша галуба.
На ускрайку дзве бярозкi,
Як дзяучаты распусцiлi коскi.
Чэша ласкава iх вецярок
Ды нiяк не звяжа вузялок.
Недалека - дзве сасёнкi,
Нiбы родныя сятронкi,
Iх зяленая кайстра -
Не хужэй за кажущка
Да зямлi спусцiлi рукавы,
Штось хаваюць хiтруны -
Вунь туляцца да нагi
Прыгажунчыкi баравiкi.
Нiбы водзяць карагод,
Быццам, дзецi у Новы год.
Падымаю кажушок –
Ды бяру увесь народ.
Верас вымахау мятровы
I схавау грыбоу галовы,
Толькi ж так яны гараць,
Што здаля ужо вiдаць.
Ах, чубковая палянка,
Для мяне ты, як прыманка.
Кожын дзень я тут бываю -
Ды душой адпачываю.
Чуб ляска
© Copyright: Софья Коневега, 2017
Свидетельство о публикации №117012511482
Свидетельство о публикации №117012511482
Рецензии