Два ворона. Старинная шотландская баллада
Старинная шотландская баллада
Я шел в раздумье среди скал.
Внезапно ворон застонал.
Другой сказал, махнув крылом:
— Где нынче мы обед найдем?
— Лежит здесь рыцарь меж берез.
Об этом знает только пес,
хозяйский сокол да жена,
собой прекрасна и умна.
— Но пес охотится в лесах,
а сокол — в синих небесах,
жена милуется с другим...
Зато мы сладко поедим.
— Ты грудь проклюнешь до костей,
я выпью синеву очей.
А этой прядью золотой
гнездо обложим мы с тобой.
— Оплакать рыцаря хотят,
но он отыщется навряд.
Лишь ветры будут вечно дуть
в его обглоданную грудь.
26-28 декабря 2016 — 9 января 2017
The Twa Corbies
As I was walking all alane,
I heard twa corbies makin a mane;
The tane unto the ither say,
«Whar sall we gang and dine the-day?»
«In ahint yon auld fail dyke,
I wot there lies a new slain knight;
And nane do ken that he lies there,
But his hawk, his hound an his lady fair».
«His hound is tae the huntin gane,
His hawk tae fetch the wild-fowl hame,
His lady’s tain anither mate,
So we may mak oor dinner swate».
«Ye’ll sit on his white hause-bane,
And I’ll pike oot his bonny blue een;
Wi ae lock o his gowden hair
We’ll theek oor nest whan it grows bare».
«Mony a one for him makes mane,
But nane sall ken whar he is gane;
Oer his white banes, whan they are bare,
The wind sall blaw for evermair».
https://www.youtube.com/watch?v=fChqXqvvmg8
Свидетельство о публикации №117010903255