Срэбраныя званкi
кнігадрукавання.
Брыльянтавых карАляў ланцужкі
Калядную ўпрыгожылі прастору,
А паміж ясных і блакітных зорак
Слоў гукі срэбрам льюцца бы званкі.
Кранаюць з ласкі Божае душу,
Іх звон натхняў асветніка Скарыну:
Вялікасць Слова роднага пакінуў,
Што ў сэрцы малітоўна так нашу.
Як пАцеркі нанізваю наноў,
Бо з роднай рассыпаюцца званіцы,
Напеўна ў вёсках, сёння і ў сталіцы
Асновай Мова ўзорнай між асноў!
Слоў гукі срэбрам льюцца бы званкі
Маёй непараўнальнай Беларусі,
Нішто іх адцурацца не прымусіць,
Іх мілагучны звон на ўсе вякі!
7.01.2017 Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)
Свидетельство о публикации №117010809501
Клавдия Семеновна 08.02.2017 12:23 Заявить о нарушении
Ядвига Довнар 08.02.2017 13:34 Заявить о нарушении