Гэты родны, святы гэты кут
Да пачатку, да чыстай крыніцы,
Дакрануцца душою да іх
Ды гаючай вадой прычасціцца;
Да амшараў, балотаў, лясоў,
Дзе маленства сляды пагубляла,
Дзе зярняткі буйных каласоў
Жыта ў полі маім калыхала.
Сэрвач ціхая ўдалеч плыве,
Прыпынюся на зыбкай кладцы.
У ласкавай рачной сіняве
Так любілі мы, дзеці, купацца.
І аповеды пра даўніну
Так уражвалі і захаплялі!..
Толькі час залаты не вярнуць.
Коціць Сэрвач няспынныя хвалі.
Да вытокаў вярнуцца і тут
Пастаяць ля крыжа, што вартуе
Гэты родны, святы гэты кут --
Маіх прадзедаў памяць святую.
Свидетельство о публикации №116122605582
Если найдётся время, прочтите моё Волчее Болото: http://www.stihi.ru/2013/11/22/4671. Там мои корни.
С уважением к Вам
Евгений Карпов Ярославль 26.04.2017 23:53 Заявить о нарушении