дзень дваццаць чацвёрты
А сябровак не вітаў...
Раптам, час нас перайначыў -
Час аддаленасць дадаў.
Выпадковыя сустрэчы.
А размовы - аб чым?!
Але вось на чорны вечар
Ты ў сэрцы маім!
Схоў: у рэях дом-цырульня...
Любасць донца ў вачах.
Пачуццё расце - чаруе,
Як у казках, па часах!
I ці што з ім сыходзіць
Цi не робіцца зямным?..
Кожны дзень прыкмета водзіць, -
Спасцігаць іх, нам, адным.
Свидетельство о публикации №116122400060