Дан ми jе празник. Славка Арсова

Аутор: Славка Арсова (Скопље, Македонија)
Превод на србски језик: Веселинка Стојковић

ДАН МИ ЈЕ ПРАЗНИК
(за Маре и Ђоко Исаиловски)

С речју из сна се будим,
и улазим у круг
силине од речи,
да насликам то време.

У невреме знам речју да запевам,
и јутра будна да дочекам;
и дан да поведем,
са првим зрацима магловите зоре.

„Срце стари са надом,
а надање га подмлађује“ –
говорим, а ћутим,
с лицем у огледалу.

Говорим са очима у огледалу –
што траже срећу у ћутању,
за мрву гласа из даљина,
где чудна сила се бори.
Глас не долази, но ја чујем:
у тишини срце куца,
нешто она му збори;
пријатан немир –
душу ми обузима.

И све док сваки стих у песми се плоди,
дан ми празник је од сјаја;
ПЕСМА ЧЕЖЊЕ ПЕВА СЕ –
ДО КРАЈА.

Септембра, 1998.



ДЕНОТ МИ Е ПРАЗНИК
(на Маре и Г;око Исаиловски)

Со збор од сон се разбудувам
и влегувам во кругот
на карпата од зборови,
за да го насликам тоа време.

Во невреме знам со збор да запеам
и мугри будна да дочекам
и ден да поведам
во првите зраци на магливита зора.

„Срцето старее со надевање,
а надевањето го подновуват“ –
говорам во молк
со лицето во огледалото.

Говорам со очите во огледалото –
што бараат срек;а во молкот,
за трошка глас од далечините,
кајшто волшебната сила се бори.
Глас не доаг;а, но јас слушам:
во тишината срцето чука,
нешто таа му збори,
пријатен немир
душа ми гали.

И додека секој стих се плоди во песна
денот ми е празник во сјај,
ПЕСНАТА НА САКАЊЕТО
СЕ ПЕЕ ДО КРАЈ.

Септември, 1998.


Фотографија: Веселинка Стојковић