Снег падаў,
Такі абыякава глуханямы...
Ляніва займалася ранне.
Шаснаццаць гадзін да пачатку зімы
І сорак хвілін да расстання...
Снег падаў,
Густы, нібы нехта пярыны растрос
З калматага шэрага неба.
Ты пальцам пакратаў насмешліва нос:
Не вешай, маўляў, слёз не трэба!
Снег падаў.
Вакзал яго ў гразь бессаромна таптаў,
Пад сотнямі ботаў нявечыў.
Гадзіннік бязлітасна гулка глытаў
Імгненні апошняй сустрэчы.
Снег падаў
І падаў, туманіў вагоннае шкло,
Ніяк не даваў наглядзецца.
І стыла далоняў любімых цяпло,
І жалем сціскалася сэрца.
Снег падаў.
Той снег... з прыцярушаных памяццю сноў...
Праз сорак сівых лістападаў
Самотнае неба напомніла зноў...
Снег падаў, снег падаў... Снег падаў.
Снег падау
© Copyright: Клавдия Семеновна, 2016
Свидетельство о публикации №116121908441
Свидетельство о публикации №116121908441
Рецензии
Очень красиво! Со снегом связаны воспоминания о юности, о первой любви... но .. снег падал, снег падал, снег падал... Удачи! Спасибо!:-) :-) :-) Понравилось!
Лариса Геращенко 27.10.2018 15:57 • Заявить о нарушении
Лариса Геращенко 27.10.2018 15:57 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.