Плывуць па чыстым...
То песняй, то слязой пра лёс жаночы.
У мяккай цеплыні абдымкаў ночы
Няўрымслівыя памяці пруткі
З дзянькоў мінулых вяжуць палатно:
То лахманы, то зграбныя карункі -
Вішнёвых траўняў шчодрыя дарункі,
Растрачаныя марна і даўно...
Карэнне ў шчырасць точыць недавер...
І дзе яны, пралескавыя вёсны?
Змятае з бэзаў лісце вецер злосны.
І халадок сцякае за каўнер...
А снежань зацярушвае сляды.
Ды цепліцца надзея зноў у вершы,
Што гэты снег – бялюткі, чысты, першы -
Пазбавіць ад навязлівай нуды.
Свидетельство о публикации №116121609725
Каждое слово отзывается в сердце, спасибо Вам!
Ирина Жизневская 23.12.2016 13:28 Заявить о нарушении
Клавдия Семеновна 24.12.2016 16:57 Заявить о нарушении