Напіўшыся крыві камар
Палагаднеў, пачуўся целам,
І паміж справай пузам сьпелым
Ствараў уласны ён піяр.
Вяшчаў аратар:
- Недарэкі,
Не пойдзе справа так на лад!
У вочы, ў нос, - нахабства, зьдзекі, -
Ўпівацца трэба ў мяккі зад.
Хай не хапае чысціні
Ў пачатку гэтага імкнення,
Ніжэй спіны без раздраження
Ем я людзей без мітусні.
Я - геній! Гэта ад прыроды!
Усе людзі - статак! Я - пастух!
Я, нават, разумней за мух,
Вышэйшай, мабыць, я пароды!!!
Ды раптам змоўклі крывасмока трэлі…
Напэўна, там штаны надзелі…
06.12.2011
Камар
© Copyright: Владимир Пилинога, 2016
Свидетельство о публикации №116121300645
Свидетельство о публикации №116121300645
Рецензии