Восеньская маркота
Калі маркота і хандра
Рыдае ў голас.
Ганю вяршэнства смутка ўдаль
І праліўнога спліна сталь ...
Сівее волас.
І смутак цяжкае ступнёй,
На горла ступіць мне нудой,
Без апраўдання ...
Я меланхолію пішу,
Уздых цяжкі, але ж дышу
Праз сэнс вагання…
29.11.2011
Свидетельство о публикации №116121300513