Синие ботинки

      Сінія чаравічкі
    (з успамінаў сястры
     беларускага паэта
     Міхася Рудкоўскага)

З мястэчка прыехала маці,
Малую дачушку галубіць.
Шкадуе—ні рубліка ў хаце,
Абутку дзіцяці не купіць.

А там яна бачыла ў краме
Для Іркі сваёй чаравічкі,
І сумна становіцца маме—
Дастатак сям'і невялічкі.

Адкуль жа і ўзяцца дастатку:
Вайна, потым голад, разруха…
«Нідзе няма ладу, парадку,
Гаворыць матуля са скрухай.

--І з тым прымірыцца я мушу…»
Лажыўся на сэрца ёй іней,
Запаў вельмі ж моцна ў душу
Абутак той—колерам сінім.

…Ля печы, ля градак, худобы
Забыла жанчына той смутак.
Сыночак прыехаў з вучобы,
Трымаў у руках ён… абутак.

Сястрычцы купіў чаравікі
Са сціплых студэнтскіх грошай.
«Які ж у мяне ты вялікі,
Сыночак мой, любы, харошы…»

Расчулена тузала хустку,
Міхасік шчасліва ўсміхаўся.
Малая, у прыгожым абутку,
Прытупвала, пыл аж узняўся.

2011 год
здымак з інтэрнэта
аўтару дзякуй

С местечка приехала мама, маленькую дочку ласкает. Жалеет--ни рублика в доме, обуви ребёнку не купит. А там она видела в магазине для Ирки своей ботинки. И грустно становится маме--достаток в семье не большой. Откуда и взяться достатку: Война, затем голод, разруха..." Нигде нету лада, порядка, говорит мать сокрушённо, и с тем примириться я вынуждена..." Ложился на сердце ей иней, запала очень сильно ей в душу обувь та-- цветом синим. Возле печи, грядок, скотины...забыла женщина свою скорбь. Сыночек приехал с учёбы, держал он в руках...обувь. Сестрёнке купил ботинки из скудных студенческих денег. "Какой у меня ты хороший, сыночек мой милый, хороший..." Растрогано комкала платок, Михасик счастливо улыбался. Малышка, в красивых ботинках, прыгала, пыль аж поднялась.
Нина Ковальчук